Konnichiwa minasan!
Aslında kendimi tanıtmakta pek başarılı değilimdir; ancak yazısını okuyacağınız kişinin en azından nasıl biri olduğunu bilsenin ruh haline bürünebilirsiniz diye düşündüm. Ha belki giremeyebilirsiniz, sadece düşündüm yani.
Öncelikle ismim Samed, genel olarak "smd" ya da Samedo-san (kendine san diyen insan!) diyorlar. Taze bir Japonca Öğretmenliği öğrencisiyim. Güzelim Japonca için üniversitemi bile değiştirdim, pişman değilim, gene olsa gene değiştiririm.
Neyse efenim Japonca okuyorum da şu anlık sadece okuyorum! Çünkü yılların verdiği mükemmel (!) eğitim alışkanlığı ile sınıfımın %90ı gibi inek olamıyorum ve arada sırada mal mal bakıyorum. Ha ama bu iş animelere-dizilere gelince durum tam tersine dönüyor işte, oturup 3 sayfa A4'e sadece bir teori yazdığımı biliyorum ki ödev verseler yapmam, beynim bloke ediyor kendini. ^_^
Yaklaşık 4-5 aydır anime izleyen bir ademoğlu durumundayım. Yaklaşık 7-8 yıldır Amerikan veyahut İngiliz dizilerine abandığım için ve yalan olmasın animeleri "çocukça" diye saçma sapan bir şekilde nitelendirdiğimden dolayı pek izleme isteğim olmamıştı. Hatta Japonca ilgim arttığı sıralarda bile animeye ısınamamıştım ama bir gün o Death Note torrentini görüp mouseu bir hışımla üzerine götürdüğüm zaman başladı her şey. Daha ilk bölümden bağlandım tabi ki ve "Ah bu önyargıların gözü çıksın." modunda dolaşmaya başladım. Tabi ki çocukken Pokemon'dur- Sailor Moon'dur, Digimon'dur falan izliyordum hatta bağımlıydım -okuldan eve Brainnzzz diyen zombiler gibi Pokemon sevgisiyle gittiğim oluyordu.- ama işte çocuktum anlamıyordum olayı.
Anime işine yeterince alıştım ancak Manga işine hala ısınamadım. Daha doğrusu ısındım da nedense hala hayatımın bir parçası olarak göremiyorum. Ama daha başlayalı 1 ay oldu -Genelde basılı yayın okunması taraftarıyım ama özellikle Türkiye'de biraz zor olduğu için mecbur kaldım başladım- yavaş yavaş oturtacağım o konuyu da içimde bir güç var. .__.
Aslında planlarımda kendime özel bir blog açmak vardı ancak hem üşendiğimden (lanet olsun içimdeki üşengeçlik sevgisine!) hem de Rosario'nun isteği üzerine (belki ben de istemiş olabilirim hafızam 0'a vurdu bak, neyse ikimiz de istedik diyeyim) geldim yazmaya başladım, kısmetse çok güzel projelerimiz var bizimle kalın. ^_^.
Kendimi tanıtmakta başarılı değilim dedim değil mi? 2-3 cümle yazar kapatırım mevzuyu dedim ama kendimi zor frenledim resmen! Neyse umarım uzuun yıllar burada ya da taşınırsak başka bir yerde birlikte oluruz.
Sayoonara! (şimdilik tabii ki geri geleceğim eheh)
Bana ulaşmak isteyen olursa buralarda olacağım;
https://www.twitter.com/sameducer
http://myanimelist.net/profile/sameducer
Aslında kendimi tanıtmakta pek başarılı değilimdir; ancak yazısını okuyacağınız kişinin en azından nasıl biri olduğunu bilsenin ruh haline bürünebilirsiniz diye düşündüm. Ha belki giremeyebilirsiniz, sadece düşündüm yani.
Öncelikle ismim Samed, genel olarak "smd" ya da Samedo-san (kendine san diyen insan!) diyorlar. Taze bir Japonca Öğretmenliği öğrencisiyim. Güzelim Japonca için üniversitemi bile değiştirdim, pişman değilim, gene olsa gene değiştiririm.
Neyse efenim Japonca okuyorum da şu anlık sadece okuyorum! Çünkü yılların verdiği mükemmel (!) eğitim alışkanlığı ile sınıfımın %90ı gibi inek olamıyorum ve arada sırada mal mal bakıyorum. Ha ama bu iş animelere-dizilere gelince durum tam tersine dönüyor işte, oturup 3 sayfa A4'e sadece bir teori yazdığımı biliyorum ki ödev verseler yapmam, beynim bloke ediyor kendini. ^_^
Yaklaşık 4-5 aydır anime izleyen bir ademoğlu durumundayım. Yaklaşık 7-8 yıldır Amerikan veyahut İngiliz dizilerine abandığım için ve yalan olmasın animeleri "çocukça" diye saçma sapan bir şekilde nitelendirdiğimden dolayı pek izleme isteğim olmamıştı. Hatta Japonca ilgim arttığı sıralarda bile animeye ısınamamıştım ama bir gün o Death Note torrentini görüp mouseu bir hışımla üzerine götürdüğüm zaman başladı her şey. Daha ilk bölümden bağlandım tabi ki ve "Ah bu önyargıların gözü çıksın." modunda dolaşmaya başladım. Tabi ki çocukken Pokemon'dur- Sailor Moon'dur, Digimon'dur falan izliyordum hatta bağımlıydım -okuldan eve Brainnzzz diyen zombiler gibi Pokemon sevgisiyle gittiğim oluyordu.- ama işte çocuktum anlamıyordum olayı.
Anime işine yeterince alıştım ancak Manga işine hala ısınamadım. Daha doğrusu ısındım da nedense hala hayatımın bir parçası olarak göremiyorum. Ama daha başlayalı 1 ay oldu -Genelde basılı yayın okunması taraftarıyım ama özellikle Türkiye'de biraz zor olduğu için mecbur kaldım başladım- yavaş yavaş oturtacağım o konuyu da içimde bir güç var. .__.
Aslında planlarımda kendime özel bir blog açmak vardı ancak hem üşendiğimden (lanet olsun içimdeki üşengeçlik sevgisine!) hem de Rosario'nun isteği üzerine (belki ben de istemiş olabilirim hafızam 0'a vurdu bak, neyse ikimiz de istedik diyeyim) geldim yazmaya başladım, kısmetse çok güzel projelerimiz var bizimle kalın. ^_^.
Kendimi tanıtmakta başarılı değilim dedim değil mi? 2-3 cümle yazar kapatırım mevzuyu dedim ama kendimi zor frenledim resmen! Neyse umarım uzuun yıllar burada ya da taşınırsak başka bir yerde birlikte oluruz.
Sayoonara! (şimdilik tabii ki geri geleceğim eheh)
Bana ulaşmak isteyen olursa buralarda olacağım;
https://www.twitter.com/sameducer
http://myanimelist.net/profile/sameducer
